Mijn Muur

Ik heb een muur om me heen gebouwd.

Niet ineens, maar met de jaren.

Hij kwam er steen voor steen te staan.

Om me te beschermen voor gevaren.

De muur is nu niet meer, wat hij was.

Gevaren houdt hij niet meer tegen.

Het enige, wat hij niet doorlaat.

Zijn mijn binnenin-storm en tranenregen.

Alles van buiten kan nog naar binnen.

Maar andersom kan het er niet uit.

Soms komt er een klein gaatje in.

Wat ik dan snel weer sluit.

Ik heb een muur om me heen.

Die hielp me veilig te zijn.

Maar binnenin ben ik best alleen.

Alleen gelaten met gedachten en pijn.

Soms probeer ik 'm af te breken.

Bik ik de stenen langzaam weg.

De gevoelens golven dan zo naar buiten.

Dat ik ze snel weer terug leg.

Ik wil hem echter slopen.

Achter die muur vandaan.

Mijn gevoelens weer gaan voelen.

En er mee om leren gaan.

Vandaag heb ik hem nagemaakt.

En langzaam afgebroken.

Dit heeft me zo intens geraakt.

Dat ik weer naar binnen ben gekropen.

Nu zit ik veilig,

achter mijn muur te schrijven.

"Lieve muur, ik wil je heel graag kwijt.

Maar momenteel mag je nog even,

mijn bescherming blijven."