Ik had al veel gehoord over druk vesten en verzwaringsdekens. En zelf was ik al geregeld gaan onderzoeken of dit voor mij een optie zou zijn.

Het hebben van autisme betekend dat je anders bent.en anders zijn  is iets wat ik nooit graag gewild heb. Maar alsnje dat nu eenmaal bent... hoe ga je daar dan mee om.

Zoals jullie weten ben ik hard aan het werk aan mijzelf. Dit houdt in dat ik wekelijks meerdere gesprekken heb met hulpverlening.  Waar de nadruk voor mij eerst lag op overleven, komt hij nu op leven en de kwaliteit daarvan te liggen. 

Inmiddels zitten we in Nederland al een week in fase 3 van de corona crisis. Oftewel, we zitten al een week thuis. Ik ben ook eerder terug uit de kliniek en zit dus ook thuis mijn dagen te slijten.  Voor mij persoonlijk verschilt het weinig van hoe het ging voor deze crisis. Op sommige punten heeft het zelfs voordelen, al zijn er ook wel zwaarwegende nadelen. Voor anderen met autisme, en dan vooral de kinderen, is het andere koek. Graag wil ik jullie over mijn ervaring vertellen In een ander artikel vertel ik jullie graag over hoe je dit voor kinderen het beste aan kan pakken.

Vroeger leerden mijn ouders mij altijd dat het beter was om dingen te voorkomen dan om ze te moeten laten genezen. Een sporter weet dat ook heel goed. Je wil liever geen blessures want genezen duurt vaak lang, dus doe je vooraf een warming-up. Echter weet ik nu, nu ik in een depressie zit, dat het Nederlandse zorgsysteem hier totaal anders over denkt.

Oudjaar voor vele een eind is van iets, of juist tijd voor een nieuw begin. Een dag vol tradities waar we hoe dan ook aan vast willen houden. Een dag vol vuurwerk, voornemens, oliebollen en terugkijken. En een dag die ik liever gewoon oversla. Net als nieuwjaarsdag trouwens.

Gisteren zag ik op Facebook een bericht voorbijkomen wat voor mij zorgde voor een moment van blijdschap.

Binnen mijn opleiding tot onderwijsassistent werd in het laatste jaar een rekentoets afgenomen. Ik was goed in rekenen al kladderde ik mijn hele papier vol. Ik kleurde de belangrijke dingen en schreef dingen die ik moest onthouden op mijn toets, dan stond het bij elkaar. Hierdoor kon ik voor mijzelf duidelijkheid scheppen binnen de vragen en was het makkelijker het overzicht te houden. De leerkracht vond dit goed en er werd niet moeilijk over gedaan. 

Met het donkerder worden van de dagen, lijkt t erop alsof in mij de roep naar gezelligheid en warmte toeneemt. Al 3 weken zeur ik bij mijn vriend of hij de kerstspullen naar beneden haalt. Omdat het nog veel te vroeg is wil hij dit natuurlijk nog niet. Dus ben ik eerst aan de slag gegaan met pompoenen en allerlei herfstdingen. Op die manier heb ik mijn huiskamer wat gezelliger gemaakt.

Ik ben fan van de Efteling, in dit park kom ik in een ander soort wereld en kan ik zonder moeite genieten. Ofja zonder moeite.... Ik merkte dat ik snel moe was. Een dagje Efteling geeft natuurlijk veel prikkels. en zodra de wachtrijen langer werden werd het voor mij moeilijk de hele dag vol te houden.  Toen ik wist dat ik autisme had heb ik een faciliteitenkaart aangevraagd. Door deze kaart kon ik buiten de rij wachten en hierdoor ben ik in staat de hele dag vol te houden. 

Als mensen mij zien zullen ze niet snel denken dat ik een vorm van autisme heb en mensen die ik al langer ken vinden het altijd vreemd om te horen. Het nadeel van ASS is namelijk dat het niet zichtbaar is. Maar hoe herken ik mijzelf dan binnen ASS.

De laatste tijd heb ik wat moeite met het hebben van autisme. Doordat ik altijd maar door wil put het me uit. Gedurende de dag krijg ik prikkels maar ik plan geen tijd in om bij te komen. Ik ga uitdagingen aan en plan het een na het ander. Ik heb de afgelopen jaren pogingen gedaan om een "gewoon" leven te leiden. Ik vond van mijzelf dat ik dit gewoon moest kunnen. Dat ik een diagnose had betekende niet dat ik niet meer door kon zoals ik bezig was. Echter ben ik deze zomer ingestort. IK had simpelweg geen energie meer om door te gaan.