Vandaag valt de beslissing. Scholen weer(beperkt) open of toch nog langer dicht. Iets waar veel ouders en veel onderwijspersoneel gespannen op wachten. Zelf vind ik de persconferentie van vanavond ook spannend. Niet om de scholen, omdat ik niet meer studeer, maar om de vraag of mijn begeleiding weer normaal kan worden.
Begeleiding via de computer
Sinds de hele corona crisis gaat mijn begeleiding via de computer. Ik heb normaal ambulante begeleiding 1.5 uur per week. Dit is begeleiding die aan huis komt en me helpt met mijn financiën, praktische dingen en gesprekjes met me voert. Dit is nu vervangen door twee keer in de week drie kwartier via skype.
Het zijn nu dus vooral gesprekken die ik voer. Gesprekken over hoe ik me voel en wat deze rare tijd met me doet. Maar het is nu niet de praktische hulp die ik ook zo hard nodig heb.
Daarnaast heb ik gesprekken met een psycholoog. Dit zijn vaak lastige gesprekken. Normaal tekende mijn psycholoog dingen uit op papier om ze zo duidelijker te maken. Gesprekken met de psycholoog via de computer zijn daardoor nog moeilijker. Het uittekenen is niet mogelijk en via een computer praten over hoe je je voelt of in mijn geval voelde toen iets gebeurde is verre van ideaal.
Ik heb wel wat momenten gehad dat ik echt bij mijn gevoel kwam. Maar toch heb ik dat liever via een gesprek in real life dan via een computerscherm. Ook mis is het echte contact hebben met de mensen.
Repetitie via de computer
Naast dat ik hoop dat mijn begeleiding snel weer is als vanouds, heb ik ook de hoop dat we snel weer met het koor kunnen repeteren zoals we ooit deden. We hebben nu iedere vrijdag gezamenlijk een uurtje repetitie via het scherm. Dan loggen we gezamenlijk in bij zoom en zingen we gezamenlijk met de microfoons uit.
Het is een rare gewaarwording en voor mij werkt het instuderen van nieuwe nummers zo niet. Maar het contact hebben en elkaar zien is heel fijn. We blijven ook altijd nog even borrelen waardoor ik echt even het gevoel heb niet zo alleen te zijn.
Thuisquarantaine
Als de maatregelen versoepeld worden zal ik de eerst dagen nog thuis moeten blijven. Ik ben al ruim een week goed ziek en verhoging/koorts wisselen elkaar af. Tevens ben ik kortademig, heb ik het benauwd en hoest ik. Gisteren leek het goed te gaan maar aan het einde van de dag had ik toch weer verhoging en vandaag voel ik me weer flink beroerd.
Ik zit dus al een ruime week in thuisquarantaine. Mijn moeder brengt ons de boodschappen en verder dan even in de tuin zitten kom ik niet buiten. Ook mijn vriend moet door mijn toestand binnen blijven.
De muren komen echt op me af en hoewel ik dus afgelopen vrijdag niet mee kon zingen was het heerlijk om gewoon mee te kijken met de repetitie. Tot ik 24 uur klachtenvrij ben, moet ik me nog aan deze regels houden. De dokters weten niet of ik wel of niet besmet ben, want er zijn geen testen. Maar ze achten de kans groot. Daardoor konden ze me ook zeggen dat de koorts en verhoging nog wel een tijd aan konden houden. Gisteren was mijn eerste koortsvrije dag in een week en ik hoop dat ik nu de goede kant op ga.
Mijn hoop
Ik hoop dat we iets soepelere maatregelen krijgen. Dat ik weer naar het koor kan en dat kinderen weer met hun vriendjes en vriendinnetjes kunnen spelen. Wel hoop ik dat dit alleen gedaan wordt als het veilig kan. Dat de regering dus de scholen opent als ze een plan hebben en weten wat hier de beste stappen voor zijn.
Daarnaast weet ik dat we echt nog een flinke tijd te maken hebben met maatregelen. En in die tijd zal het voor iedereen, maar zeker voor mensen met een beperking, lastig blijven. Ik hoop dat wij als Nederlanders ons gezonde verstand kunnen (blijven) gebruiken en niet dingen gaan eisen zoals ze dat in Amerika doen.
Maar ik hoop vooral dat we deze crisis kunnen doorstaan en dat jullie, mijn lieve lezers, geen geliefde verliezen/verloren hebben aan deze verschrikkelijke ziekte.
Reactie plaatsen
Reacties