De afgelopen jaren heb ik jaarlijks een blog geschreven over het willen van kinderen een wens die bij mij sterker en sterker wordt. Dit jaar komt er ook zo'n blog. Maar dit jaar gaat het niet van een leien dakje.
Babyboom
Door de lockdown is mijn omgeving goed bezig geweest. En de komende maanden komt de een na de andere baby ter wereld. Op het moment van schrijven zijn er zelfs al enkele geboren.
Maar voor mij zijn dit geen momenten van blijdschap. Iedere keer dat ik hoor dat er iemand een baby verwacht. En iedere keer dat ik iemand moet feliciteren met de geboorte, dan breek ik van binnen.
Niet dat ik niet blij ben voor de (aanstaande) ouders. Dat ben ik wel. Maar ik merk dat ik zelf enorm veel last heb van mijn hormonen en bijbehorende emoties.
Kinderwens
Ik heb een enorm grote kinderwens. En mijn vriend deelt deze wens. Dus we hebben ergens in onze toekomst wel kinderen in ons leven gepland. Maar momenteel, gezien de omstandigheden, is dat niet het juiste moment.
Mijn hoofd weet dit. Maar mijn lichaam denkt daar anders over. Misschien zijn het de extra hormonen die ik in mijn lijf heb omdat mijn spiraaltje niet afdoende zijn werk deed. Misschien is het de babyboom of misschien mijn leeftijd. Maar het kan ook een combinatie van al het bovenstaande zijn.
Mijn lichaam stuurt inmiddels mijn emoties vol in de war en hierdoor loopt mijn hoofd al weken over. Ik loop om het minste te huilen en kan mijn emoties dan moeilijk de baas.
De test
Door alle hormonen heb ik ook klachten die, zouden kunnen duiden, op een zwangerschap. Hierdoor heb ik enkele weken terug een test laten doen om zekerheid te krijgen.
De assistent van de huisarts liet me weten dat ik niet zwanger was en ik wist even niet hoe ik me moest voelen. Dit was voor mij een enorm zware dag. Want hoewel een zwangerschap echt niet uit zou komen nu, had ik ergens van binnen ook wel de hoop dat ook ik over een tijd een kleintje in m'n armen kon sluiten.
Ik die dag, en de dagen die volgden veel gehuild. Want wat voelde het alsneen teleurstelling.
Reminder
Inmiddels weet ik dat er nog veel meer op mijn pad gaat komen de komende maanden. Ik krijg namelijk sinds begin dit jaar met regelmaat weer een seintje van mijn lichaam dat ik niet zwanger ben.
Maar omdat ik een spiraaltje heb, is dit niet 100% kloppend. Een spiraaltje hoeft niet te betekenen dat je helemaal geen periodes meer doormaakt, maar bij mij was dat de afgelopen jaren wel het geval.
Vrouwelijke hel
De afgelopen 4 maanden heb ik regelmatig een ruime week waarin ik dubbel klap van de pijn. Mijn temperatuur loopt op, ik ben uitgeput en heb alle andere klachten die bij deze vrouwelijke hel horen.
En het hoeft geen hel te zijn. Dat weet ik nu, nu ik me er meer in verdiept heb. Momenteel wacht ik op bericht van de gynaecoloog. Maar omdat deze in het ziekenhuis zit is het nog even afwachten tot ik terecht kan.
Ze denken namelijk dat ik last heb van endometriose. Dit is een aandoening waarbij weefsel dat lijkt op het slijmvliesweefsel van de baarmoeder zich buiten de baarmoeder bevind.
2 tot 10% van de vrouwen in hun vruchtbare periode heeft hier last van. Maar er wordt weinig over gesproken.
Zoals ik al zei, het hebben van je periode hoeft geen vrouwelijke hel te zijn. Al is dat wel iets waar we als vrouwen vaak vanbinnen dat het waar is.
Ik heb als puber dagen gehad dat ik teveel rug en buikpijn had en niet normaal naar school kon. En de laatste 4 maanden, lig ik iedere keer weer op de bank als het zover is. Hoofdpijn, verhoging, extreme buikpijn (dat ik er dubbel door klap), extreem moe, enz. En dit blijft niet bij een paar dagen maar is al snel 1,5 tot 2 weken bezig. Nier in die heftige mate maar wel op zo'n manier dat ik er last van heb. En ook rond mijn ovulatie is dit het geval. Zo kan het dus gebeuren dat ik 3 weken achter elkaar met vervelende klachten rondloop. Dit in combinatie met alle onderzoeken van de afgelopen 4 maanden gaven de arts aanleiding tot een doorverwijzing.
Ziekenhuis
Het ziekenhuis werkt nu met triage op basis van de verwijzing. Er is een echo gedaan en dat is meestal stap 1, maar die is niet door hun gedaan. De huisarts had die al in ander onderzoek aangevraagd. Dus kan zijn dat dat opnieuw moet. Ik weet dat er nog een mri of kijkoperatie kan volgen. Deze worden op het internet wel veelvuldig genoemd.
Als het endometriose is dan weet ik waarom ik al maanden (en in mijn pubertijd) zo'n pijn heb. Maar hoe dan verder geen idee. Als het dat niet is dan weet ik niet hoe en wat. Maar voor nu is het afwachten.
Over een kleine 2 weken kan ik terech bij het ziekenhuis en dan hoop ik dat ik meer te horen krijgen. Ergens hoop ik dat het Endo is. Niet dat dat fijn is, maar dan is er een verklaring. Dan kunnen ze stappen ondernemen om mij te helpen mijn pijn te verminderen. Al zie ik op tegen de medicijnen en behandeling, maar dan hebben we in ieder geval een oorzaak gevonden.
Op de tocht
Mocht het endometriose zijn, dat kan het zijn dat mijn kinderwens nog een stukje lastiger wordt. Een deel van de vrouwen met endometriose heeft namelijk moeite om op de normale manier zwanger te worden. En dan zou daar dus onderzoek naar gedaan moeten worden. Maar dit is iets voor later. Want voor nu is het nog allemaal heel onzeker.
Dus voor nu wachten we af. En ondertussen probeer ik mijn hoofd, emoties en hormonen onder controle te houden. Maar met alle baby's om ons heen, ga ik daar nog een hele kluif aan hebben.
Reactie plaatsen
Reacties