Mijn instagram feed stroomt vol met foto's van kinderen. en ook in mijn omgeving worden meer en meer baby's geboren. Mijn leeftijdsgenoten beginnen ouders te worden. Als mensen mij kennen dan weten ze één ding heel zeker. Laura is iemand die goed is met kinderen. Ik heb er een natuurlijke klik mee en op de een of andere manier vrolijken ze mij op en geven ze mij energie. Vandaar ook dat ik met kinderen wil werken. Wat deze mensen ook weten is dat ik als geen ander graag moeder zou worden. Mijn eigen hummeltje om voor te zorgen en groot te brengen. Mensen in mijn omgeving gaan er eigenlijk redelijk automatisch van uit dat ik kinderen wil en ook ga krijgen. En hoewel dat 1e klopt, is dat laatste niet zeker.
Kinderen? Ja graag
Ik heb altijd gezegd dat ik rond mijn 30e kinderen wil. Het liefst 2 stuks. Ik noemde deze leeftijd altijd omdat ik dacht dat ik dan wel een baan zou hebben en een stabiele situatie had om kinderen liefdevol op te kunnen voeden.
Want kinderen zijn leuk maar het is ook iets wat je heel goed moet overwegen en waar je zeker ook de middelen voor moet hebben. Tenminste dat denk ik ervan.
Ik fantaseer geregeld over babynamen en als ik een baby van vrienden, familie of kennissen vast heb dan zeggen mensen altijd dat mij dat heel goed staat.
Dit deden ze al op het eerste familieweekend van mijn vriend (we hadden toen een kleine 1.5 maand een relatie).
Ik ben goed met kinderen en kinderen zijn goed met mij. Geef mij een baby in de armen en ik wordt rustig. Een peuter of kleuter ga ik voorlezen, samen tekenen of spelen en ik behoud mijn geduld. Een jong schoolkind gaat ook nog heel goed. Ik help ze met dingen die ze moeten leren en le gerust die moeilijke som nog eens uit. Maar ook samen met hen creatief zijn is geen probleem.
Het oudere schoolkind (v.a. een jaar of 10) Is iets lastiger. Die hebben al vaak een grotere mond of zijn wat grover in taalgebruik. Maar ook deze uitdaging kan ik aan gaan. Pubers vanaf 12 tot en met 18 zijn minder mijn ding. Ach ik zou nog genoeg tijd hebben tot het zover zou zijn.
Kinderen, misschien toch niet
Toch speelt vaker de vraag op of het voor mij wel slim is om aan kinderen te beginnen. Mijn situatie is niet stabiel. En momenteel heb ik ook geen baan. Op dit moment, hoe graag ik ook moeder zou willen zijn, is het nog niet verstandig om kinderen te krijgen. Maar meer en meer komen er twijfels bij de keus of ik ooit moeder wil worden. En mensen in mijn omgeving beginnen dit ook te zien.
Door mijn autisme en de bijkomende problemen, zal het hebben van een kind wel eens heel lastig kunnen zijn. En gezien het feit dat mijn vriend nu kampt met een burn-out. Mijn hulp op zich laat wachten en ik mogelijk nooit stabiel genoeg zou zijn.Stel ik mij oprecht die vraag. Kinderen? Misschien toch niet.
Daarbij is het goed mogelijk dat mijn kinderen ook autisme krijgen. En ergens wil ik ze niet aan doen wat ik mee heb moeten maken.
Wil ik ze dan niet?
Begrijp me nog steeds niet verkeerd. Ik wil nog steeds heel graag kinderen. Maar ik wil mijn kinderen ook het best mogelijke bieden. En de vraag is of dat ooit zal gaan lukken. Wil ik kinderen om te voldoen aan dat beeld wat eenieder van mij heeft, of wil ik ze omdat ik oprecht denk dat ik dat zou kunnen.
Ik wil ze in ieder geval niet om vervolgens in te storten en ze te moeten confronteren met al die dingen en niet voor ze te kunnen zorgen. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover de kinderen en ook niet tegenover mijzelf.
Dus ik wacht nog af of ik kinderen ga krijgen, willen, adopteren enz. Er zijn zat mogelijkheden en hoewel ik ze graag een liefdevol huis bied en het aan liefde niet zal ontbreken. Wil ik ze ook die stabiliteit geven die ze voor nu zouden missen bij mij.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat schrijf je hier open over! Lijkt me pittig om over na te denken.
En je vergeet dat stel dat je kinderen zou willen het ook niet zeker is dat je kinderen kan krijgen.
Wat mooi dat je hier zo open over bent💕
Er zijn inderdaad zoveel opties, maar jij moet doen waar jij je het best bij voelt!
Wat heb je dit mooi omschreven voor jezelf. Ik vind het ook heel knap dat je zegt dat je het nog even afwacht tot je eigen situatie meer stabiel is ♥