Vermissing en zoektocht

Gepubliceerd op 24 juli 2020 om 18:59

Een vermissing, onzekerheid die je niemand toewenst. Het is iets wat je denkt nooit mee te maken, maar het is soms dichterbij dan je denkt.

Al bijna 2 weken is een oom van mijn verloofde vermist. Al bijna 2 weken zit de familie in onzekerheid en wordt er op alle mogelijke manieren gezocht.

Het houdt je bezig

Wij wonen niet bij het overgrotedeel van de familie in de buurt. We zitten zo'n 40 minuten van het epicentrum van de vermissing af. Hierdoor krijgen wij een stuk minder mee dan de rest van de familie. En ook omdat wij niet direct de naaste familie zoals zijn eigen gezin zijn.

Ergens is dit fijn want dit is natuurlijk een zeer heftige tijd en op deze manier kunnen wij ons nog enigszins focussen op ons eigen leven.

Maar het houdt je bezig. En we voelen ons super machteloos. We delen wat we kunnen aan berichten op sociale media. En proberen het onder de aandacht te houden. Maar bij spontane zoekacties zijn wij niet aanwezig omdat het simpelweg lastig te plannen is als je op afstand woont.

Meezoeken met de groep

Voor vandaag stond een geplande zoekactie op het programma. Of eigenlijk meer dan 1. Bij de ene actie gingen 80 oud militairen/politiemensen zoeken en de andere was gepland voor een groep vrijwilligers.

Omdat deze actie al eerder aangekondigd was konden wij eindelijk meezoeken en zo proberen te helpen bij deze vermissing.

We kregen een gebied toegewezen waarin we met een kleinere groep gingen zoeken. Iedere groep had zijn eigen gebied en zo konden we stukje voor stukje een groot gebied doorzoeken.

Een deel van de 150 vrijwilligers die zochten naar de vermiste Bert de Laat (69) uit Made. Ik sta ook op deze foto.© Marcel van Dorst/MaRicMedia

Ons gebied liep langs een kanaal af en had ook diverse weilanden en bospercelen. We begonnen te voet op 1 stuk van het gebied en hebben 1,5 uur gelopen. Daarna hebben we nog een stuk met de auto gedaan.

Op zoek naar een spoor

Tijdens het zoeken hielden we onze ogen open. Alles kon een spoor zijn.  We volgde wat bandensporen naar het water en liepen een lange tijd door het hoge gras paralel aan het water. 

Als we dachten iets te zien dan zetten we dat op de foto en stuurde we het naar een contactpersoon. Maar omdat je niet weet wat wel en niet belangrijk is sta je bij vele dingen even stil. Een boterhamzakje, een spoor in het gras. 

De eerste keer dat we een bandenspoor naar het water volgde klopte mijn hart in de keel. Het zou toch niet... Helaas was dit spoor van een boer, net zoals de andere sporen die in het gras stonden.

We stonden midden op de dijk toen het begon te regelen, dus schuilen konden we niet. Daarom zochten we door. Stapje voor stapje, steeds om ons heen kijkend.

Niet gevonden maar wel behulpzaam 

Helaas hebben we hem niet gevonden. De familie zit nog steeds in onzekerheid en met veel vragen. Toch was het een goede zoektocht en is zelfs een tocht zonder duidelijk resultaat een goede hulpactie. 

We hebben mensen gesproken en zo de vermissing weer bij anderen onder de aandacht gebracht. We hebben weer bepaalde gebieden kunnen afstrepen en we hebben bovenal met een groep kunnen laten weten dat we er zijn om te helpen.

 

Ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben mochten we wel iets gevonden hebben. Maar het was fijn om nu bij de familie te zijn en om te kunnen helpen.  Graag wil ik mijn lezers oproepen om hun ogen en oren open te houden.

Bert de Laat is sinds dinsdagavond 14-07-2020 vermist, hij is het laatst gezien in Made. Hij rijdt in een witte Mitsubishi i-MiEV voorzien van het kenteken RG-276-N.
Bert draagt een blauwe/witte blouse voorzien van kleine ruitjes, blauwe korte broek en werkschoenen.

Mocht je (anoniem) iets te melden hebben kunt u contact opnemen met 0900-8844 (politie) of 0800-7000 (anoniem) met ๐—ฑ๐—ผ๐˜€๐˜€๐—ถ๐—ฒ๐—ฟ๐—ป๐—ฟ ๐Ÿฎ๐Ÿฌ๐Ÿฎ๐Ÿฌ๐Ÿญ๐Ÿด๐Ÿฏ๐Ÿญ๐Ÿด๐Ÿฌ

Gedicht

Ik schreef afgelopen dinsdag een gedicht over de vermissing, omdat deze toen al 7 dagen duurde.

Een week.
7 dagen.
Duurt nu zo ontzettend lang.
Ongerustheid.
Vele vragen.
Onwetendheid maakt bang.

Waar ben je?
Hoe gaat het?
Waarom ben je weg gegaan?
Kom je snel terug?
Word je gevonden?
Hebben wij iets fout gedaan?

Je word gemist.
En niet vergeten.
Waar we je zoeken moeten.
Willen we graag weten.

Hopelijk tot snel
Voor een knuf,
een lach,
een traan.
De vraag die blijft knagen.
Waarom ben je weg gegaan?

Reactie plaatsen

Reacties

Denise de laat
4 jaar geleden

Dankjewel lieve Laura.
Mooi geschreven, ook je gedicht doet veel met ons.
Onze dankbaarheid voor jullie inspanningen is enorm.