Vaak kijk ik terug naar deze foto. Niet mijn beste kant. Maar wel de meest zeggende foto ooit genomen. Het is een foto genomen op het moment dat ik letterlijk vanuit het dal omhoog geklommen ben.
- Genomen daar op de top van die ene hoge berg. De Mont Ventoux.
- Genomen toen mijn energie letterlijk een dieptepunt bereikte. Ik had alles gegeven en kon niet meer overeind blijven.
- Genomen op een moment dat ik bewees meer te kunnen dan ooit gedacht.
- Genomen toen ik wist, op anderen kan je vertrouwen. Zij vangen je wel op.
Het leven zit vol bergen en dalen. En zelden is de weg vlak en zonder kronkels. Daar moeten we mee leren omgaan, flexibel in kunnen zijn en ons niet door uit het veld laten slaan.
Ik ben niet goed genoeg.
Helaas, na dit toppunt volgde er nog vele dalen. En telkens had ik deze foto om mij te bewijzen: Ik kan het. Ik mag trots zijn op mijzelf. Ik ben goed genoeg.
Vooral die laatste is belangrijk. Want in mijn hoofd zit een overtuiging ingebakken dat ik niet goed genoeg ben. Dit is er met de jaren gekomen door pesterijen, doordat andere dingen beter konden, doordat ik de lat te hoog legde omdat ik vang was teleur te stellen. En juist daardoor stelde ik teleur.
Alles wat ik doe, of erger nog, alles wat anderen doen tegenover mij. Alles wat ik van anderen hoor en wat mijn gedrag bij anderen teweegbrengt. Alles betrek ik op mijzelf.
- Had ik eigenlijk een ander nummer moeten bellen? Dan zullen ze nu wel boos om mij zijn, want ik ben ze tot last.
- Wordt een kitten ziek? Dan zal dat wel mijn schuld zijn. Omdat ik er niet goed genoeg voor gezorgd heb.
- Lukt het me niet om een gesprek gaande te houden/aan te gaan. Het zal wel mijn schuld zijn.
- Snap ik een grap niet/te laat en ga ik dan met mijn serieuze verhaal verder. Sh*t, nu zullen ze me wel vervelend vinden en het zal wel mijn schuld zijn.
- Val ik van de trap. Ik zal wel iets doms gedaan hebben en ze zullen wel boos zijn want ik heb de leuning kapot gemaakt.
En zo gaat het maar door. Het zit hem in grote dingen maar ook in hele kleine momenten/opmerkingen/gebeurtenissen. En ik ben nog niet sterk genoeg om er iets aan te doen. Het gevolg is wel dat ik constant mezelf naar beneden haal. Dat ik constant aan mijn eigen kunnen twijfel en mijzelf alleen aan het slechte herinner. En juist dan is deze foto zo belangrijk.
EMDR
Ik was begonnen met de EMDR. Een intensief traject om die kernovertuiging (ik ben niet goed genoeg) uit mijn hoofd te krijgen. Of in ieder geval ervoor te zorgen dat die minder overtuigend is. Maar per EMDR-sessie kan je enkele dagen nodig hebben om bij te komen. En iedere week zit bij mij vol. Ik heb revalidatie (2x per week), ambulante begeleiding en een schoonmaker. Ik had dus geen tijd om bij te komen, de emoties er te laten zijn, mijn energie kwijt te zijn en dingen te verwerken.
Dat brak mij op. En daarom ben ik voor nu even gestopt met EMDR. Ik moet het wel snel weer oppakken. Want ieder dingetje wat gebeurt waarbij mijn hoofd de kans krijgt het op mijzelf te betrekken, haalt mij uit balans.
En als ik uit balans ben, heb ik het gevoel dat ik in ga storten. Ik raak de regie kwijt en alle slechte dingen komen weer voorbij. Er zijn genoeg goede dingen maar ik zie ze op dat moment niet. Hoe hard ik het ook probeer of hoe vaak het mij ook gezegd wordt.
Waarom deel ik dit?
Ik merk dat ik het nodig vind dit met jullie te delen. Het laat zien wie ik ben. Het laat zien waarom ik soms zo negatief denk. Het laat zien waarom ik soms in zo’n diep dal zit. Maar misschien deel ik dit meer met jullie om het juist met mijzelf te delen. Om het een keer voor me te zien en geschreven/gelezen te hebben.
En de foto… Die laat zien dat ik altijd weer omhoog kan klimmen. Dat ik in staat ben bergen te overwinnen. De foto laat zien dat ik een doorzetter ben die tot het gaatje en verder gaat. Een doorzetter die alles geeft om te bereiken wat ze wil. Hij laat zien, dat hoe moe ik ook ben… er altijd meer energie in mij zit die ik in kan zetten.
Net als op die berg. Toen mijn hoofd meermaals zei… Ik kan niet meer. Ik wil stoppen. Dit is te zwaar. Ik val om…
Want mijn hoofd zei het.(mijn mond ook want ik schreeuwde het)
De mensen om mij heen spraken het tegen, omdat ik dat zelf op dat moment niet kon.
En mijn benen… die gingen langzaam maar in hetzelfde ritme door.
Omhoog.
Naar het eindpunt.
Naar de top.
Reactie plaatsen
Reacties
Heel dapper dat je dit deelt, dat getuigt van iemand die absoluut goed genoeg is!
wat goed van je dat je dit deelt en hopelijk kan je anderen hier ook mee helpen. Je bent al van zo ver gekomen en ik hoop dat je weer terug kan naar het hoge gevoel, want je kan het, dat heb je jezelf al bewezen.
https://lodiblogt.nl
Wat een moedige tekst! Mooi geschreven, rechts uit het hart.
Super goed dat je dit deelt! Er zijn veel teveel mensen die tegen dit soort overtuigingen opboksen, het wordt tijd dat meer mensen dit gaan uiten en herkennen <3
Wat dapper dat je dit deelt. Emdr is idd erg zwaar en vermoeiend. Mij heeft het enorm geholpen ik hoop dat het jou ook gaat helpen in de toekomst.
topen en dalen horen bij het leven. Maar triest te horen dat jouw dalen zo diep zijn. Ik wens je veel sterkte en hoop voor je dat je snel je EMDR weer op kan pakken
wat een ontzettende krachtige, eerlijk en oprechte blog heb je geschreven. Mag je trots op zijn.
Zo, wat een intense foto. Deze foto zegt inderdaad zo veel. Ik heb veel ervaring met EMDR (vanuit mijn werkveld) en mijn nichtje heeft ook EMDR gehad. Het heeft velen positief geholpen en verder gebracht. Hopelijk brengt dat jou in de toekomst ook.
Goed dat het delen je helpt. Ik vind het een hele toffe foto, inderdaad naar kijken als het wat minder gaat. Heel motiverend!
gewoon heel goed dat je dit deelt en andere zullen en ook vast wat aan hebben!!
https://lafamiliab.nl/
Ik vind de foto vooral zeggen dat je ervoor gaat, ondanks dat het soms moeilijk is. Je komt er wel!
Het is inderdaad een mooie en veelzeggende foto. Ik dacht alleen dat je verdriet had, en dat mensen je tegenhielden! Dat had ik dus mooi verkeerd.
De Mont Ventoux is een hele goede metafoor voor jouw situatie. Een kale berg die alleen door overwinnaars bedwongen kan worden, en dat ben je!
De foto intrigeerde me meteen. Wat een heftige emotie en mooie krachtige betekenis zit erachter! Liefs!
wat een traject! mooi dat je dit deelt!
Wat dapper van je dat dit deelt. Heel mooi en krachtig geschreven
Wow, de foto. En ook wat je verder vertelt. Heel dapper dat je dit uitlegt en schrijft. Dat bewijst al dat je stappen verder bent (vind ik). Onderweg naar de top. Iedereen mag er zijn. Respect voor ieder individu. Hoe hij of zij is. Knuffel.
Wat knap dat je dit deelt! Heel veel respect voor jou!
Mooi geschreven en zo herkenbaar. Altijd in je zelf blijven geloven
Nou Laura, je mag mij, Myrte en Anna je gedachten doormailen...wat kun jij mooi schrijven over jezelf: je raakt de kern!
Door hier openbaar over te schrijven geeft al aan dat je goed bezig bent en dat je er mag zijn.
Dat je omgeving niet ziet wat er in jouw zit is hun probleem. Wees jezelf en zoek je omgeving daarbij uit.