Inmiddels zitten we in Nederland al een week in fase 3 van de corona crisis. Oftewel, we zitten al een week thuis. Ik ben ook eerder terug uit de kliniek en zit dus ook thuis mijn dagen te slijten. Voor mij persoonlijk verschilt het weinig van hoe het ging voor deze crisis. Op sommige punten heeft het zelfs voordelen, al zijn er ook wel zwaarwegende nadelen. Voor anderen met autisme, en dan vooral de kinderen, is het andere koek. Graag wil ik jullie over mijn ervaring vertellen In een ander artikel vertel ik jullie graag over hoe je dit voor kinderen het beste aan kan pakken.
Weer thuis
Allereerst wil ik jullie vertellen dat ik weer thuis ben, mijn opname is vervroegd beëindigd. Dat heeft deels te maken met alles wat er nu speelt rondom de Corona crisis. Ik zat in een voor mij vreemde omgeving, zonder tv/computer en met vreemde mensen. Hierdoor kregen wij flarden aan informatie mee en dit zorgde voor onrust. We kwamen uiteindelijk overeen dat het voor mij beter was om deze hele situatie thuis af te wachten en op een later tijdstip terug te komen voor opname en behandeling.
Onwetendheid = angst
Door alle onwetendheid die onder de mensen heerst, voelen velen zich onveilig en angstig. Mensen weten niet wat ze kunnen verwachten, welke regels er nog komen en hoe alles zich gaat ontwikkelen. Ook ik ben angstig. Maar ik zie ook het voordeel van deze situatie. Mensen moeten zich nu namelijk aanpassen. Dag in dat uit moeten ze moeite doen om mee te komen in een wereld die voor hen onbekend en eng is.
Autisme
Dit is wat iemand met autisme dagelijks door moet maken. En hoewel het nu voor mij ook lastiger is, vergeleken met normaal, Is het ook zo dat ik het fijn vind dat normale mensen nu een keer meekrijgen hoe het is om je telkens maar aan te moeten passen. Hoe het is om tekens na te moeten denken en hoe het is om geïsoleerd te leven.
Ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is. Iedere dag opnieuw is voor mij een opgave waar je U tegen zegt. En iedere dag opnieuw volbreng ik de opgave.
Geïsoleerd
Door mijn autisme weet ik wat het is om geïsoleerd te leven. Ik Breng vele dagen door in mijn eentje, of ik dat nu wil of niet. Ik kan niet altijd naar een feestje of bijeenkomst omdat het me dan teveel kost en ik er dan dagen van overprikkeld ben. En om eerlijk te zijn voel ik me best eenzaam.
Mensen zijn nu volop bezig met denken aan al die ouderen die geen bezoek meer mogen. Mijn oma wordt platgebeld en gaf aan het drukker te hebben dan ooit. En ik... Ik zat op dat moment alleen thuis, mijn vriend zat in het buitenland en de contacten die ik door de weeks had(psycholoog en ambulant begeleider) werden opeens telefonische afspraken.
Mensen hebben moeite met het geïsoleerd zijn. Moeite met afstand houden en moeite met op zichzelf aangewezen zijn. Maar er zijn, naast al die ouderen, velen die zich eenzamer dan ooit voelen. Ze zijn afhankelijk van zorg die nu niet meer volledig gegeven kan worden. Afhankelijk van die kleine momenten die iemand met hun doorbrengt om ze het gevoel te geven dat ze er toe doen. En juist die momenten worden hun ontnomen.
Ongezien
Ik zit in een instapgram community waar ik zie hoe zwaar de meeste van ons(mensen die hulp nodig hebben) het hebben. Ook zie ik hoe weinig begrip daarvoor is. Hoe weinig wij gezien worden. Dus graag geef ik jullie mee. Zij die al geïsoleerd leefden, zijn nu nog geïsoleerder en eenzamer... alsof ze niet bestaan.
Reactie plaatsen
Reacties
lijkt mij lastig en vervelend dat er geen begrip getoond word :( sterke ermee!
https://lafamiliab.nl
Heel veel sterkte! Het is inderdaad zo dat onze eerste gedachten nu naar de ouderen gaan. Goed dat jij dit even aankaart!
Heel veel sterkte en beterschap
Veel sterkte, een bijna vergeten groep.
Inderdaad een bijna vergeten groep...
Ik denk dat deze tijden voor iedereen lastig zijn. Fijn dat je al ervaren bent en dat het daardoor voor jou wat makkelijker is.
Zoontje, drie jaar, staat ook op de lijst om te testen. Geen pretje voor hem deze tijden...
Wat jammer om te lezen dat je je zo eenzaam voelt...een virtuele hug van mij
Wat lastig voor je, ik zelf vind het ook lastig in deze tijd merk ik en voel me ook eenzaam momenteel. Heel veel sterkte in deze tijd. <3
Kort berichtje om je een hart onder de riem steken! Vind het erg jammer om te horen dat je je eenzaam en vergeten voelt en vind het heel goed dat je dit eerlijk bespreekt op je blog! Hopelijk maakt dit mensen meer bewust van het feit dat het niet alleen ouderen of 'zieke' mensen zijn die wel een extra boost kunnen gebruiken in het leven (en niet alleen nu tijdens de coronacrisis). Heel veel sterkte en liefs! xx
Ik las het in een blogpost van iemand anders ook die vaak thuis is. Fysioafspraken etc vallen ook weg waardoor je echt thuis thuis zit. Kun je wel skypen met je vriend?
Het is ook moeilijk om een hele volle dag bezig te blijven met van alles. Op een gegeven moment weet je het ook niet meer en je hebt ook niet altijd evenveel zin in sommige dingen. Je kunt niet op stap. Je kunt niet naar de kroeg. En dat is toch wel vervelend. Daar staat wel tegenover dat de kroegen niet open zijn en dus niemand naar de kroeg kan. Je komt aan dingen toe waar je normaal nooit aan toe komt. ( keukenafvoer laten reinigen, Schoenen poetsen, overhemden strijken enz. ) en dat je een beetje creatief wordt in dingen verzinnen om te doen.