Raaf

Als klein hummeltje kwam Raaf bij mij in het gastgezin. Hij was zeer vocaal en druk.  Maar achteraf bleek dat hij gewoon een mama wilde.

Hij ontwikkelde zich tot een kitten dat speels en aanhankelijk was en volgende mij op de voet. Hij wist dat ik hem knuffels kon geven. Maar soms was dit ook wel lastig, want je kan nogal eens struikelen over kittens...

Ook plaatste hij zichzelf geregeld langs mijn hoofd als ik op de bank lag. Dat was voor hem heerlijk ontspannen en vaak viel hij dan snel in slaap.

Toen er mensen voor Daisy kwamen kijken werden ze verliefd op Raaf. Daarom werd hij al gereserveerd voor hij op de site stond. 

Eten was zijn grote dingen. Als wij aan het eten waren zat hij een in no time bij. En hem weghouden van ons bord lukte niet. Daarom kreeg hij de bijnaam boemerang.

Helaas werd Raaf ziek. Hij kwam maar niet aan en werd steeds minder actief. Zijn mogelijke adoptiegezin bleef hoop houden en kwam enkele keren langs om te knuffelen met hem. 

Op den duur begon raaf af te vallen. Bijna wekelijks zat ik bij de dierenarts en iedere keer kwamen we met nieuwe vitamines, vocht, medicijnen, enz... maar het leek niet te helpen. 

Op een gegeven moment was ik op vrijdag, zaterdag nacht, zondag avond en maandag weer bij de dierenarts geweest. Raaf was nog meer afgevallen, had een ondertemperatuur, at niet meer en was slap als een vaatdoek. 

Met mijn in mijn hart is hij toen bij het asiel bij de dierenarts achtergebleven.  Hier kreeg hij extra zorg, speciaal voer, 2x per dag een infuus en een warmte lamp. Dit deed mij heel veel pijn en voelde als falen. Maar het was het beste want op dat moment dacht ik echt dat hij het niet zou redden.

Na een week is Raaf naar een ander gastgezin gegaan. Waar hij nog enkele keren per dag een infuus kreeg. Dit gastgezin kon dat zelf omdat ze medisch onderlegd waren. En na een tijdje knapte hij beetje bij beetje op.

Achteraf bleek dat hij een flinke ontsteking had gehad in de darmen. En dat hij hierdoor dus zo ziek was. Het gezin dat in eerste instantie interesse had heeft er toch vanaf gezien omdat hij mogelijk meer zorg nodig ging hebben.  En het zou het kitten van hun dochter worden dus dat was niet te doen dan.

Hij is een met een vriendje geadopteerd en in een nieuw huisje gekomen. En daar gaat het nu goed. Hij is ook Raaf blijven heten en ondanks dat hij zo zwart als de nacht is, is iedereen die hem bij mij is komen bezoeken verliefd op hem geworden. Raaf zal ook altijd speciaal voor mij blijven.