In april 2018 hoorde ik tijdens een overleg van ons dierenambulance team Eindhoven, dat er een tekort was aan gastgezinnen voor kittens. omdat we aan de vooravond van het seizoen stonden vroeg de coördinator of er mensen misschien interesse zouden hebben om kittens op te vangen die binnen kwamen bij het asiel.
Mijn "ik wil helpen hart" ging sneller kloppen en ik wist dat mijn vriend altijd al kittens had willen hebben. Daarom besloot ik die avond met hem het gesprek aan te gaan. Het helpen en opvangen van deze kittens zou op tijd en liefde na niets kosten. Na een paar weken zouden ze weer weg zijn en mochten we het nu echt niets vinden dan konden we na het 1e nestje altijd nog stoppen.
Uiteindelijk heb ik hem overgehaald en niet veel later hadden we een intake gesprek.Tijdens dit gesprek bleek dat we een moederpoes met kittens konden opvangen en socialisatie kittens. We kwamen op de lijst en als er kittens waren dan zou een mail onze kant uit gaan.
Niet veel later op 23 mei kwam daar het mailtje. Er waren meerdere nestjes met socialisatie kittens en voor ons had de coördinator een nestje met 3 stuks in gedachten. Dit middag stonden wij bij het asiel om ze op te halen. Dit was voor mij niet de 1e kennismaking met zwerfkatten en hun kittens. Door mijn hulp bij de dierenambulance had ik ze al vaker gezien. Mijn vriend schrok hoe heftig sommige moederpoezen waren. Maar het zijn ook niet voor niets socialisatie kittens dus ze hadden nog wat te leren.
De moeder van onze 3 kittens was een rustigere kat en vooral heel angstig. Het 1e kitten wat in onze reismand kwam was blauw (grijs) en blies flink. Uit enthousiasme riep mijn vriend dat die Shadow ging heten en daarmee was beslist dat we alle 3 de kittens een naam met een S moesten geven.
De andere 2 kittens waren meerkleurig en hadden wat tekeningen op hun vacht. Van deze 2 konden we echt zien dat het broertjes waren want ze waren, op het puntje van de staart na, niet te onderscheiden.
De kittens ging met ons mee en thuis hadden we alles klaar staan. Een grote konijnenkooi waarin ze veilig zouden zitten en konden wennen. Ook hadden ze daar eten en drinken en een kattenbak. Die kattenbak werd hun favoriete plekje om te zitten.
Shadow was een blazertje. Hij zou ons wel eens even alten zien hoe stoer en groot hij was. Verder hadden we een ontdekker en een angsthaas. Een divers gezelschap dus.
De onderzoeker kreeg de naam Sherlock. En de bangerik bleek een meester in klimmen dus kreeg de naam Spidey. De kittens deden het heel goed. Ze liepen qua groei voor op schema. Ze werden snel aanhankelijk en konden dus ook snel hun 1e enting krijgen. Sherlock had wat meer moeite met lief doen want knuffelen zat er bij hem niet in. Wij moesten hem, zoals dat heet, dwanknuffelen. Waar Shadow en Spidey op schoot kwamen liggen, was Sherlock, in handdoek gerold, telkens aan het proberen weg te komen. Dit werd dus iets waar nog aan gewerkt moest worden met het nieuwe gezin.
Na de enting gingen ze op de website en toen was het wachten op een bericht van een mogelijk nieuw gezin.
Reactie plaatsen
Reacties
Sooo proud!😍 jullie hebben echt een hart van goud!
Wat leuk die katjes heb zelf ook een kat ben ook een katten liefhebster je hebt een leuke blog.